6/10 - Army of One

Tak się składa, że ominął mnie ten tytuł w dzieciństwie. Zatem postanowiłem zagrać teraz. Wrażenia dosyć mieszane. Gra jest nierówna. Grafika okropna. Tekstury wyglądają jak kleks po atramencie. Generalnie wszystko stwarza wrażenie jakby było rozmyte. Obiekty są chamsko kanciaste, że aż boli od patrzenia. Ja wiem, że to rok 2000 ale taki Quake z 1996 w swojej fikuśnej pikselozie nadal zachwyca, a jak wiemy można go jeszcze podrasować w OpenGL’u.

Gameplay daje radę. Największy fun miałem z shotgunem, który notabene nie był dostępny w każdej misji bo nie każdą misję zaczynamy od komputera i nie możemy sobie go po prostu wybrać. Reszta broni niezła ale niestety nie wszystkie spluwy są przyjemne w użytkowaniu. Spoko był M-75 Guardian Heavy Machine Gun oraz na krótkich dystansach zwykły pistolet.

Podoba mi się osławiony dla tej serii już system obrażeń (GHOUL). Można odstrzelić głowę, ręce, nogi, a postrzelony delikwent potrafi kuśtykać. Ba nawet da się strzelić w gardło. Jest w podsumowaniu na końcu misji tzw. „Ilość trafień w gardło”.

Niektóre poziomy są zaprojektowane wręcz fatalnie i to właśnie między innymi przez ten kiepski design lokacji niezbyt czasami chciało się grać. Złośliwi twierdzą, że tutaj tylko się strzela i wciska przyciski. No i te złośliwce mają rację ale to jest przecież strzelanka, w dodatku staroszkolna.

Fajne menu. Zirytował mnie motyw, że nawet na łatwym poziomie trudności jest jakiś durny limit saveów jak wciskamy QuickSave. Totalnie bez sensu.

Czasami zmuszałem się do gry, a to bardzo niedobrze. Dlatego tylko 6/10. Najpierw miało być 5/10 ale później trochę się wkręciłem więc oczko wyżej.